Wprowadzenie


od Piotra:
Cześć,  postanowiliśmy - jako zbiorowość opisana poniżej - podzielić się z Tobą swoim podejściem, poszukiwaniami i rozwiązaniami w kwestiach „ audio”. 

W tym zwykłym/niezwykłym świecie, w którym każdy aspekt ma znaczenie dla dźwięku - ale i naszego samopoczucia z tym związanego - zaistniejemy dla Ciebie jako „Audioroby”.

Na łamach bloga chcemy publikować teksty, które Ty możesz odebrać jako audio-voodoo - ale może także jako ciekawostkę wartą weryfikacji. Sprawdzenia, czy to, co opisujemy, jest dla Ciebie słyszalne -  a może nawet tożsame z Twoimi własnymi doświadczeniami, wrażeniami, przypuszczeniami; może to właśnie coś, czego szukałeś, choćbyś nie wiedział, jak nazwać.

Życzmy przyjemności w czytaniu, sukcesów w poprawianiu dźwięku własnego systemu - i odwagi sięgnięcia po pióro dla zakomunikowania nam przemyśleń własnych!

Pozdrowienia, Audioroby

Komentarze

  1. SIR22 maja 2018 20:25

    Bardzo się cieszę z powstania tego blogu. Życzę autorowi/autorom powodzenia w przelewaniu na "papier" wiedzy wynikającej z audiofilskiego i hobbystycznego doświadczenia, obalania mitów i stereotypów z dziedziny hi-fi/ hi-end. Będę stałym obserwatorem rozwoju tego przedsięwzięcia i jego gorącym entuzjastą. Pozdrawiam serdecznie wszystkie osoby, które stoją za tą inicjatywą, a szczególnie lidera i matkę "chrzestną przedsięwzięcia". Samych sukcesów! Pozdrawiam. "SIR"

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

od Jurka: 88. Youtube i nietoperze Przez Jarka "Sir" oraz anonimowego czytelnika, którym obu dziękuję, poinformowany zostałem o pewnym na YouTube adresie i obejrzałem pod nim film krytykujący zarówno ten blog, jak i związane z nim środowisko. Czyli Klub, teraz już nieistniejący.  Dawny Klub - brzmi zatem ściślejsze określenie. Natomiast  przez autora filmu szyderczo wymyślone: nietoperze.  Zakładam jednak, że źródłem jego negatywnego wzmożenia było uczucie pozytywne: miłość do audio - i to wymiarem naszej równa. I dlatego pana Marcina pozdrawiam serdecznie - o ile blog ten jeszcze odwiedzi.  W imieniu środowiska; mające je symbolizować ssaki nie są bowiem mściwe, choćby tak sugerował tytuł  operetki Straussa: "Zemsta Nietoperza". Z której arię Adeli pamiętam, z niej  zaś: "ja się śmieję, ha-ha-ha"... Skoro jednak ten sam obiekt uczuć mamy, jesteśmy rywalami - i trochę mi się z panem Marcinem pobić wypada, przynajmniej na argumenty. Aczkolwiek przeprosiwszy
Read more »
od Jurka:  5. Jaka cyna? Nr 1. Stannol HS-10. Skład: Sn60Pb39Cu1.  Niemiecka. Kupiona w „conradzie”. Technicznie perfekcyjna: łatwa topliwość, równomierna rozlewność , mało pozostałości. W stosunku do „nic” - czyli połączenia bezpośredniego krokodylków - brzmi bardzo podobnie: intonacja, akcenty, tempo, pauzy, tonalność. Ta ostatnia z małym tylko zniekształceniem: „kanciastością” górno-średnich tonów (głównie słyszalną w prawej ręce fortepianu). Mankamentem natomiast większym jest - w porównaniu z „nic”  - zabrudzenie, zredukowana transparentność.  W sumie spoiwo przydatne zarówno dla zastosowań samoistnych, jak również w cynowych „kompozycjach” (o których potem).  W tych ostatnich jako dodatek - tonalnie czy też intonacyjnie korygujący lub dopełniający. I wreszcie jako najbardziej ze wszystkich przydatne do wstępnego - przed lutowaniem - ocynowania elementów.  Pozostaną czyste, własny zaś dźwięk Stannola w takiej ilości użytego da się łatwo „przykryć” brzmieniem cyny inne
Read more »